Ek is op vleesbaai! En dit is baie baie mooi hier. Dit is die eerste keer in 'n lang tyd dat ek nie eers lus het om my woorde te probeer omsit in 'n gedig nie, want my kop se gedagtes is te deurmekaar. Die Here weet! Ek wroeg, en wonder en kry swaar. Ek is veroderstel om te rus maar die onrus in my kop oorheers alles. En ek weet nie hoe om die onrus te laat bedaar nie. Dit is erg. Hoe gaan ek daaraan uiting gee, hoe gaan ek dit verwerk? Dit weet ek weet die Vader alleen. Hy wat die pad vir Sy kinders se voete gelyk maak, Hy weet, so Here hier gaan dit, skuus as dit weer 'n kommin gedig is skuus as ek onaanneemlik probeer, Here God ek probeer ten minste, en dalk lê my fout daar..... Here mag ek vir U 'n gunsie vra? Here tog as dit aanneemlik is, wil ek in my eie mensgedaante kom aanklop nes ek is. Here mag ek vir U 'n pleidooi rig? as ek kom vra, en ek kom pleit O Gees van ouds, wat oor die water was staan my by in my angstigheid. Here dankie dat U woord wel stel U