Tatta oom Obama! Hello Caparero en ander en kom hier Douwe Egberts gee my 'n slukkie!
Dit was my laaste slapie in die VSA en vandag om 11:20 kom laai die bussie my op by my Hotel na die lughawe vir my vlug om 17:00. Washington is 'n mooi stad en met baie kontraste teenoor NY. Die geboue is korter, baie baie korter en die meeste is wit of liggrys of lig. Die mense hier is ook anders. Baie meer formeel, baie meer .... soos my ouma Anna sou se "Gekoller en getai". Ek was twee nagte hier in DC (ek weet nou nog nie waarvoor dit staan nie). Eergisteraand het ek laat eers by my Hotel aangekom omdat die vlug waarop ek was van Atlanta af hiernatoe vertraag was. (Een ding! Ek hou nie van Delta Airlines nie! Alles is ge-outomatiseer, alles om die dinge vinniger en beter te maak, maar ek dink ons inboekstelsel daar in SA werk beter. Jy kannie 'n sitplek kies nie! Nee jy wag dat die rekenaar ene vir jou toeken. Die tannie by die toonbank waar jy jou bagasie ingee is ook uiters onbeskof! So ook die balronde omie by die hek na die vliegtuig) Een ding wat my byval en dit was in Belgie en in Engeland ook so, is dat die aankomende passasiers nie geskei word van die wat vertrek nie; so dit laat 'n mens met 'n warboel van ander passasiers in die vertrek en aankomslokale. Ek dink nie noodwendig dit is 'n beter stelsel nie. Die sekeriteit by die vertrek in waar jy deurloop, is so streng want.... hulle is so bang. Jy moet amper alles uitrek! Ek weet dit is ten goede en vir die veiligheid van die passasiers en die ander, maar dit bereik 'n punt waar jy wonder hoe dit moet wees om die heeldag in vrees te lewe? (En dan ruk die besef jou, O jy weet hoe hulle voel, jy ervaar dit elke dag in jou eie vaderland; gter 6 voet hoe betonmure, heinings dubbelle diefwering, en een ADT stelsel) Ek moet nog 'n huis sien in Amerika met 'n heining voor, ek het nog nie nie in een van die strate waardeur ek al is nie.
Hierdie besoek en toer was regtig vir my een van die hoogtepunte van my lewe sover. En ek wil dit benadruk hoe dankbaar ek teenoor die Here is vir die geleentheid. Ek het aan die mooiste dinge gedink, en die mooiste gedagtes gehad, party wat ek sommer hier gedeel het en ander wat ek nie wag om persoonlik vir die mense na aan my te vertel nie, en nie ook om te vertel aan OndersteBoPoort nie.
Gister vroeg in die oggend sommer in 'n koffiewinkeltjie erens in die groot stad, loop daar 'n menigte klomp mense by my verby, baie van hulle deftig aangetrek vir hulle onderskeie betrekkinge in mooi geboue. Die gevoel van hoe klein die mens werklik is het in besonder gister by my opgekom, en die erns van werk (werk vir die Here, want die nag kruip nader) het baie intens deur my gedagtes gemaal. Ek moet werk! Ons moet werk, ons moet erns maak! En hoe moet ons nie werk nie! Hoeveel mense hoeveel dermiljoene mense en ek, tans is ek nog een van hulle. Een eendag gaan ek ook een van hulle wees, maar, maar.... maar waar? Ek weet, maar hoeveel van hulle weet?
My beste allerbeste fonds sover is my liedboeke. Ai ek kan nie se hoe bly en opgewonde ek oor hulle is nie.
Ek het gister die hele Washington plat geloop en het van museum tot museum geloop. Ek was tot by die Withuis deur die park na die monumente, en toe begin dit sous. Dit was reen en wind en water, en die son kom eers weer later! Dit is nou 6:02am en die son is nog nie hier nie, dit donder en storm en reen emmers!
Ek sal later soos belowe fotos hier oplaai asook op FB!
Dankie aan almal wat hier gelees het en wat vir my eposse gestuur het. Ek is baie bly, en dankbaar om mense soos julle te he.
Ek kan nie wag om my toer saam met Meprhou Phourie te reel en te beplan nie!
Ai, ek sit hier as 'n enkel maar gelukkige mens!
Groetnis!
Bertie
Ps: Daar is altyd iets om oor dankbaar te wees, ons loop nog regop deur die skandeerders by die lughawe, en nie gebuk nie..... hehe
Hierdie besoek en toer was regtig vir my een van die hoogtepunte van my lewe sover. En ek wil dit benadruk hoe dankbaar ek teenoor die Here is vir die geleentheid. Ek het aan die mooiste dinge gedink, en die mooiste gedagtes gehad, party wat ek sommer hier gedeel het en ander wat ek nie wag om persoonlik vir die mense na aan my te vertel nie, en nie ook om te vertel aan OndersteBoPoort nie.
Gister vroeg in die oggend sommer in 'n koffiewinkeltjie erens in die groot stad, loop daar 'n menigte klomp mense by my verby, baie van hulle deftig aangetrek vir hulle onderskeie betrekkinge in mooi geboue. Die gevoel van hoe klein die mens werklik is het in besonder gister by my opgekom, en die erns van werk (werk vir die Here, want die nag kruip nader) het baie intens deur my gedagtes gemaal. Ek moet werk! Ons moet werk, ons moet erns maak! En hoe moet ons nie werk nie! Hoeveel mense hoeveel dermiljoene mense en ek, tans is ek nog een van hulle. Een eendag gaan ek ook een van hulle wees, maar, maar.... maar waar? Ek weet, maar hoeveel van hulle weet?
My beste allerbeste fonds sover is my liedboeke. Ai ek kan nie se hoe bly en opgewonde ek oor hulle is nie.
Ek het gister die hele Washington plat geloop en het van museum tot museum geloop. Ek was tot by die Withuis deur die park na die monumente, en toe begin dit sous. Dit was reen en wind en water, en die son kom eers weer later! Dit is nou 6:02am en die son is nog nie hier nie, dit donder en storm en reen emmers!
Ek sal later soos belowe fotos hier oplaai asook op FB!
Dankie aan almal wat hier gelees het en wat vir my eposse gestuur het. Ek is baie bly, en dankbaar om mense soos julle te he.
Ek kan nie wag om my toer saam met Meprhou Phourie te reel en te beplan nie!
Ai, ek sit hier as 'n enkel maar gelukkige mens!
Groetnis!
Bertie
Ps: Daar is altyd iets om oor dankbaar te wees, ons loop nog regop deur die skandeerders by die lughawe, en nie gebuk nie..... hehe
Comments
Post a Comment