Daar gaan ek toe op weg naar Amerika!
Die vlug rekenenaar skerm se dat dit tans 3:23 am in NY is en ek sit hoog bo in die wolke. Dit is ‘n belewenis! een waarvoor ekndie liewe Heer baie baie dankbaar voor is. Op die vlug skermpie wys die vliegtuig op die kaart dat ons reg oor die erens ietwat in die middel van die atlantiese oseaan is. Daar is nog 4:04 ure se vlieg oor en dan sak ons neer in NY dit is as die Here dit steeds wil. Ek is Christus baie dankbaar vir alles wat Hy uit sy groot genade vir my doen, en alles wat Hy so uitbundig aan my skenk. Dit is so wonderlik om te weet dat selfs hier waar ek 11 604m bo in die eter van die aardwolf is dat God ook daar is. Ek wonder wat sou Dawid geskryf het in sy Psalms as hy geweet het dat die mens eendag deur die kennis van God gaan leer om ‘n masjien te maak wat die mens sal laat vlieg. Die son skyn uit op die horison, en die puntvlerk van die puntvlerk van die Airbus 340-300e waai trots ons vlag.
Daar kom ‘n lied by my op, ‘n ou lied: Op berge en in dale ja oweral is God waar ons ook telke male mag vlieg ook daar is God!
Die vlug is darem nie Tsjoka-Blok vol nie, van JNB na DKR was daar maar 106 van ons aan boord, en op Dakar het daar seker nog so 50-60 passesiers opgeklim. Iets wat ek nie verwag het nie is dat die bemanningslede ook geruil is op Dakar. Ons sit dus nou met ‘n splinternuwe bemanning wat al die fort vir amper 4 ure hou.
Ek kan nie kla nie! Nee inteendeel ek is beindruk, die diens aanboord ons eie lugdiens is goed, voortreflik goed en die hulp is gaaf, flink, en iets om te beleef. Ek is maar ‘n ou groot koffiepot en het al ‘n hele paar bekertjies van die wondermiddel in my gestel in, en uit hehe, en elke keer word dit met liefde sonder skroom gemaak.
Ek weet regtig nie wat om in NY te verwag nie. Ek weet net ek gaan kapot wees as ek daar kom aangesien ek dit nie reg kry om op ‘n vliegtuig te slaap nie! Die sit en slaap ding by my werk net nie! Mensig, die besigheidsklas ouens het dit lekker, hulle se stoelentjies kan omval en verander in kateltjies! Eendag as ek ook groot en ryk is gaan my sitvlak ook op so ‘n kateltjie sit of moet ek nou se le.
Ek sal een van die blyste oukies wees as ek erens in NY al is dit by die lughawe net ‘n stort kan vat. Ek kan eers van vanmiddag af 15:00 in my hotel inboek. Eish! Maar nou ja so is dit dan maar ook. Ek sal van more af dinge doen en beplan, en op ‘n dagtoer gaan.
Dit is lekker om te toer, maar ek mis tog iemand! Ai as my ou kop ook tog net reg was.
Die mense wat oorkant my sit is ‘n redelike jong ouerpaar met 2 kinders, en dit is vir my prentjiemooI om te sien hoe hulle mekaar help en vir mekaar omgee. Dit is erg bedridden dat hulle waralik geheg is aan mekaar, en dat daar tog en so neem ek aan van Christus uit hulle straal.
Een gelukkie het ek darem ook sover, ek sit by die toilette in die laaste ry in die gang en niemand sit langs my nie. So ek het ’n ekstra van als.
Ek is nou moeg getik en sal later weer iets tik. Daar is 34 minute verstreke in my lewe vandat ek hierdie teks begin tik het op die bitter Klein sleutelbord van die NetBook 34 munite wat ek nooit weer sal he nie.
Dankie Here vir al my lewensmunite sover.
Hierdie is sommer 'n paar pics vir teks van my eerste bloginskrywing oppad na Amerika wat ek al op die vliegtuig begin tik het.
Daar kom ‘n lied by my op, ‘n ou lied: Op berge en in dale ja oweral is God waar ons ook telke male mag vlieg ook daar is God!
Die vlug is darem nie Tsjoka-Blok vol nie, van JNB na DKR was daar maar 106 van ons aan boord, en op Dakar het daar seker nog so 50-60 passesiers opgeklim. Iets wat ek nie verwag het nie is dat die bemanningslede ook geruil is op Dakar. Ons sit dus nou met ‘n splinternuwe bemanning wat al die fort vir amper 4 ure hou.
Ek kan nie kla nie! Nee inteendeel ek is beindruk, die diens aanboord ons eie lugdiens is goed, voortreflik goed en die hulp is gaaf, flink, en iets om te beleef. Ek is maar ‘n ou groot koffiepot en het al ‘n hele paar bekertjies van die wondermiddel in my gestel in, en uit hehe, en elke keer word dit met liefde sonder skroom gemaak.
Ek weet regtig nie wat om in NY te verwag nie. Ek weet net ek gaan kapot wees as ek daar kom aangesien ek dit nie reg kry om op ‘n vliegtuig te slaap nie! Die sit en slaap ding by my werk net nie! Mensig, die besigheidsklas ouens het dit lekker, hulle se stoelentjies kan omval en verander in kateltjies! Eendag as ek ook groot en ryk is gaan my sitvlak ook op so ‘n kateltjie sit of moet ek nou se le.
Ek sal een van die blyste oukies wees as ek erens in NY al is dit by die lughawe net ‘n stort kan vat. Ek kan eers van vanmiddag af 15:00 in my hotel inboek. Eish! Maar nou ja so is dit dan maar ook. Ek sal van more af dinge doen en beplan, en op ‘n dagtoer gaan.
Dit is lekker om te toer, maar ek mis tog iemand! Ai as my ou kop ook tog net reg was.
Die mense wat oorkant my sit is ‘n redelike jong ouerpaar met 2 kinders, en dit is vir my prentjiemooI om te sien hoe hulle mekaar help en vir mekaar omgee. Dit is erg bedridden dat hulle waralik geheg is aan mekaar, en dat daar tog en so neem ek aan van Christus uit hulle straal.
Een gelukkie het ek darem ook sover, ek sit by die toilette in die laaste ry in die gang en niemand sit langs my nie. So ek het ’n ekstra van als.
Ek is nou moeg getik en sal later weer iets tik. Daar is 34 minute verstreke in my lewe vandat ek hierdie teks begin tik het op die bitter Klein sleutelbord van die NetBook 34 munite wat ek nooit weer sal he nie.
Dankie Here vir al my lewensmunite sover.
Hierdie is sommer 'n paar pics vir teks van my eerste bloginskrywing oppad na Amerika wat ek al op die vliegtuig begin tik het.
Comments
Post a Comment