Ek dink ouma sou oorstelp wees.....
Sy het gaan sit op die groot bruin uitskopstoel en haar hande oor haar seer kniee gevryf. En soos male sonder tal, en elk oggend aand tevore haar hart, gees en wese na die hemel na haar God in gebed gerig. Die gebed was vir almal almal wat vêr was almal wat naby was en almal wat om haar was. Ook haar familie en haar kinders en haar kleinkinders. Dit was vir my altyd iets besonders, om Ouma so te sien bid. Statig, met gewone woorde en diep eerbied dieper nou as ek daaroor terugdink. Geen saak was ooit te simpel of klein daarvoor nie. Oupa was klaar huis toe Ouma was alleen, en my oom Johan was tale keer in smeekgebed aan God gewy. En eenkeer op 'n dag êrens in die onlangse verlede het God haar gebed verhoor. Oom Johan is die week huis toe. En as ouma nog geleef het dink ek sy sou oorstelp van blydskap gewees het. En ouma sou in haar gebed die week God geloof en prys het en aangehou bid het vir die ander. ~*~*~ ...